اختلال دو قطبی نوع دوم

در اختلال دوقطبی نوع دو اپیزودهای افسردگی عمده و اپیزودهای هیپومانیک روی می دهد و از اپیزودهای مانیک خبری نیست. اختلال دوقطبی نوع دو، از ترکیب ویژگی های بالینی اختلال افسردگی عمده ، با ویژگی های دوره ی هیپومانیک، تشکیل شده است.

مدت زمان تخمینی مطالعه: 4 دقیقه

اپیزود هیپومانیک

دوره هیپومانیک باید حداقل به مدت ۴ روز پشت سرهم ، در اکثر ساعات روز و تقریبا هر روز به طور مشخص، غیر عادی و مستمر ادامه داشته باشد. در این دوره فرد روحیه ی بسیار خوبی دارد، خوش اخلاق، معاشرتی، زود رنج و یا تحریک پذیر است . انرژی فرد به شدت و خیلی غیر عادی و به مدت طولانی، زیاد شده است.

فرد در این دوران باید حداقل ۳ نشانه از مجموع نشانه های زیر را داشته باشد:

– زیاد شدن بیش از حد عزت نفس فرد ، و یا خود بزرگ بینی

۲- نیاز فرد به خواب کاهش پیدا کرده است. ( به طور مثال رفع شدن خستگی فرد بعد از فقط ۳ ساعت خوابیدن.)

۳- فرد پر حرف تر و خوش صحبت تر از حالت معمول است . حتی با فشار آوردن به خود، به حرف زدن ادامه می دهد.

۴- حواسش به آسانی پرت می شود

۵- پرش فکری دارد و یا احساس می کند افکار با سرعت زیاد از ذهنش عبور می کنند

۶- به  فعالیت های هدفمند (پروژه ها) بیش از گذشته می پردازد ( فعالیت های اجتماعی ، شغلی، تحصیلی، سکشوال) یا پر تحرکی روانی – فیزیکی دارد ( یعنی فعالیت های بی هدف ، بیهوده و بی معنا دارد)

۷- در حد افراط به فعالیت هایی می پردازد که می توانند پیامدهای بسیار ناراحت کننده داشته باشد. به طور مثال ، ولخرجی کردن، رفتارهای جنسی پر خطر در پیش می گیرد، سرمایه گذاری های مالی احمقانه )

این دوره با تغییر واضح در عملکرد فرد ارتباط دارد و عملکرد کنونی او با عملکرد عادی وی تفاوت دارد.

این دوره به اندازه ی کافی شدید نیست که بتواند در عملکرد اجتماعی ، شغلی و یا سایر جنبه های مهم زندگی فرد نابسامانی ایجاد کند. در این دوره به بستری کردن فرد نیازی نیست.

اپیزود افسردگی عمده

از بین نشانه های زیر ، ۵ نشانه ( یا بیشتر ) در طول یک دوره ی ۲ هفته ای باید وجود داشته باشد. از دست دادن حس لذت، یکی از معیارهای خلق افسرده است.

نشانه های خلق افسرده عبارتند از:

۱-فرد بیشتر طول روز و تقریبا هر روز خلق افسرده دارد ( احساس می کند غمگین ، تهی و خالی یا نا امید است، دایم گریه می کند، در شرف گریه کردن است یا چشم هایش همیشه پر اشک هستند)

۲-فرد بیشتر طول روز و تقریبا هر روز به تمام فعالیت های به شدت بی علاقه است

۳-لاغر شدن یا چاق شدن – فرد به طور چشمگیری چاق می شود. یا بدون گرفتن رژیم غذایی لاغر می شود. فرد تقریبا هر روز بی اشتها یا پر اشتها است.

۴-بی خوابی یا پر خوابی تقریبا در همه ی روزها

۵-پر تحرکی روانی-حرکتی یا کم تحرکی روانی-حرکتی تقریبا هر روز وجود دارد. ( صرفا خود فرد نباید احساس کند که بی قرار یا کند شده است، بلکه دیگران نیز باید این حالت را مشاهده کنند)

۶- فرد تقریبا هر روز احساس می کند بی حال و بی رمق است و یا انرژی اش را از دست داده است.

۷- تقریبا هر روز احساس می کند بی ارزش است یا بی دلیل احساس گناه ( عذاب وجدان) شدید می کند.

۸- تقریبا هر روز توانایی فکر کردن یا تمرکز حواس ضعیفی دارد، یا نمی تواند تصمیم بگیرد و قاطع باشد.

۹- به طور داپم به مرگ فکر می کند. به طور دایم به خودکشی فکر می کند بدون آنکه برنامه مشخصی برای آن داشته باشد، یا اقدام به خودکشی می کند.

این نشانه ها باعث می شود فرد به نابسامانی شدید در عملکرد اجتماعی ، شغلی و یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.