اختلال شخصیت

شخصیت روش تفکر، احساس و رفتار است که باعث می شود فرد با افراد دیگر متفاوت باشد.

شخصیت یک فرد تحت تاثیر تجربیات، محیط ( محیط اطراف، موقعیت های زندگی ) و ژنتیک قرار دارد.

اختلال شخصیت:

فردی که دارای اختلال شخصیت است، بسیار متفاوت از افراد عادی فکر میکند، احساس میکند، رفتار میکند و یا با دیگران ارتباط برقرار میکند.

انواع مختلفی از اختلال شخصیت وجود دارد.

نشانه های اختلال شخصیت:

علائم بسته به نوع اختلال شخصیت متفاوت است.

به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (یکی از رایج ترین انواع)، اختلال در طرز تفکر، رفتار تکانشی و مشکلاتی در کنترل احساسات خود دارد. آنها ممکن است روابط قوی اما ناپایدار داشته باشند و نگران این باشند که دیگران آنها را رها کنند.

فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماع معمولا به راحتی ناامید میشود و در کنترل خشم خود مشکل دارد .آنها ممکن است دیگران را به خاطر مشکلات زندگی خود سرزنش کنند، پرخاشگر و خشن باشند و با رفتار خود دیگران را ناراحت کنند.

فرد مبتلا به اختلال شخصیت ممکن است مشکلات دیگری مانند افسردگی و سو مصرف مواد نیز داشته باشد.

درمان اختلال شخصیت:

درمان اختلال شخصیت معمولا شامل درمان گفتاری است. فرد با یک درمانگر صحبت میکند تا درک بهتری از افکار، احساسات و رفتارهای خود پیدا کند.

بسته به شدت بیماری و سایر مشکلاتی که فرد ممکن است داشته باشد، درمان میتواند چندین ماه یا سال طول بکشد.

درمانگر علاوه بر گوش کردن و بحث در مورد مسائل مهم با فرد، ممکن است راهبرد هایی را برای حل مشکلات شناسایی کند و در صورت لزوم به او کمک کند تا نگرش و رفتار خود را تغییر دهد.

دارو:

ممکن است برای درمان مشکلات مرتبط با اختلال شخصیت، مانند افسردگی، اضطراب یا علائم روان پریشی دارو تجویز شود.

بهبود:

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت با گذشت زمان بهبود می یابند. درمان روانشناختی یا پزشکی اغلب برای بهبود فرد مفید است. در کنار تمام اینها حمایت از فرد نیز تاثیر به سزایی دارد.

هیج رویکرد واحدی وجود ندارد که برای همه مناسب باشد. درمان باید متناسب با فرد باشد